پیش بینی سرسختی روان شناختی بر اساس میزان تمایزیافتگی و تحمل ناکامی در سالمندان

افزایش جمعیت سالمندان سبب شده است محققان و متخصصان رفته‌رفته بر اهمیت توجه به سلامت سالمندان صحه گذاشته و فراهم آوردن امکانات لازم را برای خدمات ویژه در این زمینه توصیه کنند. از رویکردهای مهمی که کیفیت زندگی سالمندان را تبیین می­کنند، تمایزیافتگی و ناکامی می­باشند. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش­بینی سرسختی روان­شناختی بر اساس میزان تمایزیافتگی و تحمل ناکامی در سالمندان است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه شامل کلیه سالمندان بالای 60 سال تحت پوشش اداره تأمین اجتماعی شهر کرمانشاه بود. نمونه آماری نیز با استفاده روش نمونه­گیری دردسترس تعداد 195 نفر از سالمندان انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش‌نامه سرسختی روان­شناختی اهواز، تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر وتحمل ناکامی هارینگتون بودند. یافته‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چندراهه نشان داد که بین تمایزیافتگی با سرسختی روان­شناختی سالمندان رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. بین تحمل ناکامی با سرسختی روان­شناختی سالمندان رابطه مثبت معنی­داری وجود دارد. متغیرهای تحمل ناکامی، تمایزیافتگی در زمینه هم‌آمیختگی با دیگران و تمایزیافتگی در زمینه واکنش‌پذیری عاطفی به­ترتیب پیش­بینی کننده سرسختی روان‌شناختی سالمندان می­باشند. بنابراین می‌توان گفت که مسائل و مشکلاتی که موجب یأس در سالمندان می‌شوند، اگر به موقع و به طور منطقی حل نگردند باعث ناراحتی‌ها و تنش‌های بسیاری می‌شوند که نتیجه آن اختلال در شخصیت و رفتار فرد می‌شود و در صورت پیشرفت، فرد را به سوی بیماری‌های روانی سوق می‌دهد.